Author: Pim Breebaart

Opening HHS ’07 – Het is weer hooitijd!

Het leiden van een onderwijsinstelling brengt afwisselend veel genoegen en veel kopzorgen. Zolang dit maar enigszins in evenwicht is, is het een mooie baan. Ik reken mijn jaarlijkse openingsrede tot mijn genoegens. Ik hoop dat dit voor u als luisteraar ook geldt. Ieder jaar begin ik al tijdig na te denken over het thema, ik fantaseer er op los en lees nog eens bij uit binnenlandse en buitenlandse literatuur. Meestal strepen enige verstandige collega’s uit mijn eerste concept meer dan de helft weer weg, wat u ongetwijfeld zult waarderen. En dan is het een kwestie van boetseren, kop en staart, thema vasthouden, etc.. Continue reading “Opening HHS ’07 – Het is weer hooitijd!”

Dat werd tijd

Inleiding over tijd door Pim Breebaart, ter gelegenheid van de intreerede van lector Marli Huijer, Woensdag 26 september 2007

Iowa is een Amerikaanse staat die heel erg boring is, 500 km maisveld, geheel vlak, waardeloze dorpen. Komt een man bij de dokter in New York. De dokter vertelt de uitslag van het onderzoek: de patient heeft nog drie maanden te leven. Vraagt de patient: dokter, geef me een advies hoe ik mijn leven kan rekken!! Zegt de dokter, meneer, ga naar Iowa en uw drie resterende maanden zullen een jaar lijken. Continue reading “Dat werd tijd”

Mijn grootmoeder en de hooitijd

Mijn grootmoeder was lerares tussen 1900 en 1915. Ze gaf les op een basisschool in Sleewijk. Er waren nog geen arbeidscontracten. Zij werd rechtstreeks betaald door de vaders van haar leerlingen. En dat waren de boeren in de omgeving. Zuinige en vlijtige boeren. Het boerenleven was ongetwijfeld hard in die tijd. De kinderen moesten op jonge leeftijd helpen op de boerderij. En hoewel iedereen er van doordrongen was dat er alleen een goede toekomst zou zijn voor hen die konden lezen, schrijven en rekenen was de spanning met de directe opbrengst van het land groot. Kan jouw zoon van negen jaar deze week naar school of moet hij helpen met het hooien of het rooien? Continue reading “Mijn grootmoeder en de hooitijd”

Wij en zij

Laatst las ik een interessante analyse van Roos Vonk, hoogleraar Psychologie, over groepsgevoel. Iedereen is lid van vele groepen. Je voelt je Marokkaan, Nederlander, Moslim, atheïst, voetballer, eerstejaars student van de Pabo, gezinslid, vriend, terrorist, NRC-lezer, en nog veel meer. Uit psychologisch onderzoek blijkt dat leden van een groep hun eigen groepsleden zullen bevoordelen. Je geeft meer geld aan de leden van je eigen groep. Continue reading “Wij en zij”

Managen van de professionals

Recent organiseerde een grote accountant een minisymposium over de sturing in eigen gelederen. Het bedrijf  telt in ons land ruim 6000 accountants en consultants, die zich allemaal  professional voelen. Het symposium ging over de vraag hoe al deze professionals het beste aangestuurd kunnen worden. De ene na de andere spreker hoorde ik zeggen dat de enige manier om op al die professionals een stevig sturende invloed te hebben, is dat je zelf een van de beste consultants of accountants moest zijn. Zodra je niet zelf met de klanten belangrijke relaties ontwikkelt verlies je het vertrouwen van je collega’s. Je moet goed zijn in je vak. Continue reading “Managen van de professionals”

Leren en studeren

Weet jij wat leren is? Kun je daar een helder antwoord op geven? Als je er goed over nadenkt besef je al snel dat de vraag stellen makkelijker is dan beantwoorden. Natuurlijk kun je zeggen dat je aan een hogeschool studeert. Maar wat is studeren? Leer je als je de docent ontmoet, of beter nog als de docent gaat vertellen? Is leren het kopiëren van de kennis van anderen? Of leer je van je medestudenten tijdens projecten? Dat zijn eigenlijk wel erg goede vragen, maar de antwoorden zijn niet zo eenvoudig. Continue reading “Leren en studeren”

L’université, the University of la Universidad

Sommige journalisten en sommige Tweede Kamerleden betogen dat Nederlandse hogescholen zich graag tooien met de Engelse term university. De Nederlandse hogescholen zouden geen university mogen heten, maar moeten zich tooien met university of professional education of university of applied science. De Nederlandse universiteiten zouden buiten Nederland university moeten heten en de hogescholen moeten daar een toevoegsel bij doen. Is dat terecht? En is dat conform de interpretatie die de rest van de wereld (99,75% van de wereldbevolking) er aan geeft? Continue reading “L’université, the University of la Universidad”