Het Latijnse woord ‘cosmicus’ stamt af van het Oudgriekse ‘kosmos’ en betekent ‘wereldburger’. Cosmicus staat een ideale wereld voor waarin wereldburgers harmonieus kunnen interfereren. Deze ideale wereld kan slechts bereikt worden door mensen die toegerust zijn met de nodige en juiste competenties waardoor zij hun omgeving met vertrouwen, interesse, tolerantie en respect kunnen benaderen. Dat is de visie die valt te lezen op de site van de stichting Cosmicus. Continue reading “Een wereldburger opleiden”
Het immense tekort aan universitaire leraren!
De Nederlandse leerlingen en studenten leren veel maar moeten nog meer leren. Het kan beter. Alleen een beter en hoger opgeleide volgende generatie jonge ondernemers en werknemers kunnen in de wereldtop meespelen. Continue reading “Het immense tekort aan universitaire leraren!”
De toezichthouder moet op de stoel van de bestuurder gaan zitten!
Als er één one liner is die bestuurders bezigen dan is het wel dat hun toezichthouder niet op de stoel van de bestuurder mag gaan zitten. Ook toezichthouders geloven in deze one liner. Het klinkt wijs. Maar is dit wel een houdbare uitspraak? Continue reading “De toezichthouder moet op de stoel van de bestuurder gaan zitten!”
Het Finse model
Nederland heeft goed onderwijs en de leerling leert veel. In de benchmark met vele andere landen scoort de leerwinst van de Nederlandse leerling of student in de subtop, iets boven vele andere Europese landen. Maar we staan op respectabele afstand achter de Finnen. Wat is hun geheim? Wat kunnen we van de Finnen leren? Hoe kunnen we ons onderwijs verbeteren? Continue reading “Het Finse model”
De Januskop van een toezichthouder
Bij de jaarlijkse evaluatie vertelde een toezichthouder dat zij dit werk doet namens de samenleving. En daarom waardeert ze dat meer dan 50% van de studenten uit een gezin met laag opgeleide ouders komt. Zij wil dat juist deze groep goed onderwijs ontvangt. En zij is positief over de collegevoorzitter die persoonlijk uitstraalt dat dit onderwijs voor de emancipatie van bepaalde groepen belangrijk is. Ze steunt de maatschappelijke doelen en begrijpt dat er regelmatig teleurstellingen verwerkt moeten worden over het ontbreken van voldoende resultaat. Een andere toezichthouder vertelde dat hij op het moment dat hij de hogeschool in loopt de belangen van deze hogeschool dient en niet van anderen in de samenleving. Hij was vooral tevreden over de collegevoorzitter omdat deze goed op de bedrijfsprocessen let en de financiële continuïteit van de organisatie garandeert. Continue reading “De Januskop van een toezichthouder”
De kwaliteit van de toezichthouder doet ertoe
Vergis ik me of hoor ik het goed? In veel Raden van Toezicht zoekt men op dit moment ervaringsdeskundigen uit de core business. Dus artsen voor toezicht in de zorg, ervaren docenten of onderwijsdeskundigen voor het toezicht in het onderwijs en bouwdeskundigen met het hart op de goede plaats voor woningbouwcorporaties. Dat is twintig jaar lang anders geweest. Men vond het zelfs een voordeel als de toezichthouder weinig verstand van het kernproces had. Vreemde ogen dwingen, dacht men. En in de organisatie was men vaak blij, want een vreemdeling met weinig verstand van het primaire proces kan zich dus ook geen ultiem oordeel vormen over de kwaliteit. En sommigen zullen gedacht hebben dat er niets vervelender is dan een toezichthouder die met verstand van zaken reflecteert of oordeelt. Continue reading “De kwaliteit van de toezichthouder doet ertoe”
Verkeerde studiekeus?
Er zijn veel studenten die na een jaar met de studie van hun eerste keuze stoppen, een andere opleiding kiezen of stoppen met studeren. Meestal beoordelen beleidsmakers, bestuurders en de minister dit negatief. Het liefst zien we dat studenten na hun middelbare school direct de ‘goede’ keuze maken. Het voorkomt desillusies bij de student en zijn ouders. En verkeerd kiezen kost de samenleving veel geld. Continue reading “Verkeerde studiekeus?”
Ouders zaaien, kinderen oogsten
Wat een heerlijk land dat alle burgers mee laat betalen aan mijn woonplezier. Ik woon in een pand van ongeveer een miljoen euro. En ik heb 52% van de financieringskosten teruggekregen van de gemeenschap. Dank daarvoor want anders had ik een aanzienlijk kleiner of goedkoper pand moeten aanschaffen. Eén van de grootste ontwikkelingen van de 21ste eeuw is de bio-medische wetenschap en technologie. Waarschijnlijk is het land dat nu in deze sector het meest presteert over 30 jaar het meest innovatieve en ondernemende land. Daarom steekt het kabinet ongeveer 8,82 € per Nederlander in deze topsector. De minister van EZ zegt dat dit ondanks de krappe tijden natuurlijk erg verstandig is voor de toekomst van ons nageslacht,. De staatssecretaris van OCW wil zijn begroting ontlasten door Duitse en Engelse studenten aan de grens te ontmoedigen. En de Nederlandse dag- en weekbladen staan vol artikelen over identiteit en heimwee naar het verleden. Continue reading “Ouders zaaien, kinderen oogsten”
Jan Kamminga en de techniek
Jan Kamminga is een enthousiaste en inspirerende man. Dat konden we weer eens zien in het programma Tegenlicht van de VPRO over de Innovatie van de Nederlandse Technologische Industrie. Wat een enthousiasme, hij reist met de kijker langs de mooiste high tech bedrijven van Nederland. Het is wel duidelijk dat deze bedrijven alleen maar kunnen overleven als jongens en meisjes in Nederland wis- en natuurkunde of andere technische vakken studeren en er ook heel erg goed in zijn. Alleen dan zal Nederland op den duur zijn sterke economische positie kunnen handhaven of versterken. Dat heeft Jan duidelijk neergezet. Continue reading “Jan Kamminga en de techniek”
De chef-kok
Stephen Mennell, hoogleraar Europese geschiedenis aan de University of Exeter , schreef het boek Smaakverschillen, eetcultuur in Engeland en Frankrijk vanaf de middeleeuwen tot nu. Een historisch werk over het ontstaan en de ontwikkeling van de Franse en Engelse keukens. Met veel oog voor details toont Mennell dat er tot 1750 geen verschil tussen de Engelse en Franse keukens bestond. Daarna ontstaat er een historische scheiding tussen de twee rijkste landen van Europa. In het 19de eeuwse Engeland werd de manager de belangrijkste leidinggevende. De manager stond niet meer in de keuken, hij werd ‘vrijgesteld’. De eerste managementscholen ontstonden. Het restaurant werd gezien als een economisch winstobject. De kok die na twintig jaar nog steeds in de keuken stond werd gezien als loser. Het is heel moeilijk te verklaren waarom dit in Frankrijk zo anders is gelopen. In het Frankrijk van de 19de eeuw kreeg de chef de cuisine de hoogste status. Het publiek, ook al hadden ze nog nooit bij een beroemde chef gegeten, ging hem bij zijn naam noemen. Het publiek sprak met ontzag over Escoffier en al die anderen. Als waren zij kunstenaars. Er ontstond concurrentie tussen de chefs. Ieder ging zijn eigen kookboeken schrijven en wilde nog mooiere gerechten bereiden dan de ander. De chef-kok stond achter het fornuis. Om het beroep te leren moest de leerling een lange weg gaan, te beginnen in een koksschool. Degene die de keuken uit moesten waren de losers. Continue reading “De chef-kok”